Opis podstawowych odmian lamparciego.

Giant

Giant to odmiana charakteryzująca się większą niż przeciętna wielkością i wagą gekona. Została wyprowadzona w 2000 roku przez Rona Trempera. Odmiana jest kodominująca, a jej homozygotyczna wersja określana jest mianem Super Giant. Rekordowy osobnik Moose, należący do Trempera ważył, aż 154 gramy. Gekony tej odmiany nie są zbyt popularne mimo, że osobnik będący heterozygotą może dać młode Giant już w pierwszym pokoleniu. Odmiana ta nie zmienia ubarwienia gekona.

Murphy Patternless

Murphy Patternless jest jak sama nazwa wskazuje odmianą pozbawioną jakiegokolwiek wzoru. Pierwsze wyhodowane gekony tej odmiany pochodziły z lat ’90. Młode gekony są żółte i posiadają rozmieszczone chaotycznie na głowie i grzbiecie brązowe cętki, które w miarę dorastania zanikają, a kolor gekona przechodzi pomiędzy żółtym, a głęboką purpurą. Przez pokolenia do odmiany Patternless wprowadzono cechę carrot tail, jednak nie wszystkie osobniki ją posiadają. Ciężko określić na ile poprawia ona wygląd ogólny odmiany. Jest to raczej kwestia gustu poszczególnych hodowców.

Blizzard

Odmiana odkryta przez Jay Villa of Prehistoric Pets w 1995. Jest ona bardzo podobna do Murphy Patternless. Podobnie jak wymieniona powyżej odmiana, blizzard jest odmianą recesywną. Zarówno dorosłe jak i pisklaki nie posiadają wzoru. Kolor młodych przechodzi od bieli, przez żółty po purpurowy. W miarę wybarwiania się ich kolory nie sięgają swoim zasięgiem poza trzy wymienione wcześniej. Ciemne blizzardy określane są często mianem Midnight Blizzard (dla jednych jest to wyznacznik ciekawszych osobników, inni traktują to jak chwyt marketingowy hodowców) jednak gekony tak określane genetycznie nie różnią się od przeciętnych przedstawicieli tej odmiany. Żółtawe blizzardy (żółty kolor nie jest raczej pożądaną cechą u tej odmiany) często określane są jako Banana Blizzard co jest często popełnianym błędem. Banana Blizzard to połączenie dwóch odmian recesywnych: Murphy Patternless i Blizzard. U blizzardów często pojawiają się cechy Eclipse i Snake Eye. Nie są one dziedziczone genetycznie i pojawiają się przypadkowo. Odmiany albinotyczne określane są mianem Blazing Blizzard. Pojawiające się u blizzardów ciemniejsze pojedyncze plamy na ciele często wywołują niepokój. Jest to cecha określana jako Paradox i nie jest ona niczym szkodliwym dla gekonów lamparcich.

ECLIPSE (tutaj opis 3 rodzajów)

Eclipse to cecha dotycząca przede wszystkim wyglądu oka gekonów lamparcich i dotyczy pełnego zabarwienia oka. Dzieli się ją wedle pochodzenia.
Tremper Eclipse – odkryta przez Rona Trempera mutacja, która była efektem ubocznym jaki wystąpił podczas tworzenia odmiany Aptor. Mutacja powoduje zabarwienie oka gekona na czarno u linii niealbinotycznych, z kolei u albinosów oko nabiera rubinowego odcieniu. Cecha jest recesywna.
Występuje ona w dwóch fazach: Solid/Eclipse (pełne zabarwienie oka), oraz Snake Eye (niepełne zabarwienie oka, które jest cechą raczej niepożądaną u hodowców).
Nie ma reguły co do krzyżowanie Snake Eye z Eclipse. Każda kombinacja daje szansę u potomstwa zarówno na jedną jak i drugą opcję w jakich występuje mutacja.

Blizzard eclipse – cecha często pojawia się w grupach hodowlanych odmiany blizzard. Nie udało się udowodnić czy i jakie geny za tym stoją. Przejawia się ona podobnie jak Tremper Eclipse w wersji Solid oraz Snake Eye i nie ma znaczenia jakie krzyżujemy ze sobą osobniki.

Mack Super Snow – jedna z kluczowych cech, która wyróżnia Super Snow jest pełne zabarwienie oka na kolor czarny. Zabarwienie zawsze ma charakter Solid/Eclipse, nigdy Snake Eye. U odmian albino oczy Super Snow mogą przybierać barwy od jasnej czerwieni po głęboki rubinowy kolor.

Linie eclipse są od siebie niezależne.

Tremper Eclipse zmienia prawdopodobnie ubarwienie ciała gekonów. nie mam co do tego pewności. O to będę dopytywał jeszcze hodowców może czegoś uda mi się dowiedzieć. Na chwilę obecną nic pewnego więc nic nie pisze, ale stała się ona znów popularna dzięki produkcji przez Trempera nowej odmiany – Galaxy.

Bell Albino

Linia bell (nazywana też Florida albino) jest najmłodszą z trzech linii albinotycznych i pochodzi z hodowli Marka Bella. Można ją bardzo łatwo odróżnić od pozostałych linii poprzez jasnoróżowe oczy. Ich ciało ma tendencje do posiadania brązowych cętków. Gekony będące przedstawicielami tej linii albinotycznej mogą także przejawiać lawendowe zabarwienie ciała.

Rainwater Albino

To druga z trzech odkrytych dotychczas linii albinotycznych (nazwa od Tima Rainwatera) znana też jako Las Vegas albino. Od pozostałych linii odróżnia je najciemniejsza barwa oczu. Oczy Rainwater albino pokryte są liczniejszymi i ciemniejszymi żyłkami przez co ich kolor jest bardziej podobny do odmian klasycznych i mniej charakterystyczny niż innych linii albinotycznych. Odmiana jest jaśniejsza od odmian bell i tremper, a oprócz tego posiada więcej różowego zabarwienia.

Tremper albino

Pierwsza z trzech znanych linii albino u gekonów lamparcich odkryta przez Rona Trempera w 1996, określana jest często jako Texas albino. Charakteryzuje się brakiem czarnego pigmentu, oraz charakterystycznymi jasnymi oczami (ich kolor często określany jest jako srebrny) pokrytymi czerwonymi żyłkami. Ubarwienie ich ciała jest różnorodne od brązu, przez barwy jasnożółte, aż po różowe zabarwienie. Linia Tremper szczególnie podatna jest na wpływ temperatury inkubacji na jej ubarwienie. W niższych temperaturach klują się osobniki określane jako „mocha” lub „chocolate”.

ENIGMA

Enigma jest na chwilę obecną genem dominującym (brak potwierdzonych homozygot). Jego najistotniejszą cechą jest zmiana ubarwienia każdej znanej odmiany kolorystycznej gekonów lamparcich w sposób nie do końca przewidywalny bo dość chaotyczny.
Charakterystyczną cechą dzięki, której możemy odróżnić gekony posiadające ten gen od innych jest ubarwienie zarówno całego ciała gekonów, głowy jak i ich oczu. Już od wyklucia mają tendencje do posiadania czarnych plam na ciele zamiast charakterystycznych czarnych pasów. Ogony w większości przypadków mają biały kolor (co zmienia się z dojrzewaniem gada i stopniowym pojawianiem się plam). Kolor oczu zależny jest od odmiany z jaką krzyżujemy enigmę i może przybierać barwy od jasnoczerwonych u Bell Enigm i innych albino, przez czerwone u Enigm, bordowe u MS Enigm po Czarne u MSS Enigm. Wszystko to sprawia, że za pośrednictwem jednego genu możemy otrzymać potomstwo o niezliczonych fenotypach.

Problemy Genetyczne Enigm

Wszystko to co piękne Enigm odbywa się jednak kosztem często występującej u enigm wady genetycznej, która wg dotychczasowej wiedzy dotyczy prawdopodobnie układu nerwowego i problemu z transportem wapnia. Dlatego niezwykle istotne jest suplementowanie młodym Enigmom wapnia.

Za granicą prowadzone są obecnie badania nad syndromem enigmy. Pojawiły się też próby stopniowania objawów występujących u enigm i klasyfikowania ich, jednak nie można jednoznacznie stwierdzić, że konkretny osobnik ma ten syndrom lub nie, gdyż może się on ujawnić na każdym etapie życia i w każdej chwili zaskoczyć hodowcę. Najbardziej ekstremalne przypadki skazują zwierzę na 100% zależność od właściciela. Dotychczasowe próby stopniowania nasilenia syndromu są różne (szczegół w linkach źródłowych). Warto wspomnieć jakie warunki powodują nasilenie syndromu u enigm. Z racji ich wrażliwości na światło może być to zbyt ostre oświetlenie, a także stres. Niektórzy hodowcy twierdzą, że suplementowanie wapnia pozwala nieco uspokoić syndrom.

Często widzi się, że ktoś sprzedając enigmy pisze, że nie mają one syndromu, albo, że jego gekony są od niego wolne. Na chwilę obecną nauka nie potwierdza jakoby były enigmy w 100% zdrowe i zawsze trzeba się po zakupie gekona tej odmiany liczyć z możliwością późniejszego wystąpienia objawów, a na reklamy tego typu patrzeć z przymrużeniem oka. Z wiadomości czerpanych od hodowców zdarzały się twierdzenia jakoby jedna Enigma na dziesięć posiadała syndrom, inni zaś twierdzili, że każda enigma w większym czy mniejszym stopniu go przejawia. Mówi się też, żeby lepiej nie krzyżować Enigm ze sobą, gdyż objawy mogą się wzmacniać. Nie wiadomo jednak ile w tym prawdy

Znane przykłady objawów syndromu enigm:

  • odginanie głowy
  • napady
  • chodzenie w kółko
  • stargazing – patrzenie w gwiazdy czyli odginanie głowy w górę jakby gekon obserwował niebo
  • drgawki
  • drgania
  • skurcze mięśni
  • tężyczka

Dowodem tego, że enigmy mają problem jest ich malejąca popularność. Kiedy dominujący gen podbił rynek gekonów zupełnie nowymi kolorami jakie pozwolił osiągnąć, szybko zorientowano się jaka jest cena tego wyjątkowego wyglądu. Enigmy stały się popularne, jednak ich ceny szybko spadły z racji problemów. Dziś można powiedzieć, że przynajmniej polski boom na enigmy minął. Cieszą się one uznaniem i zachwycają hodowców swoim wyglądem jednak nie są polecane początkującym jako pet.

Mack Snow

Mack Snow to odmiana niekompletnie dominująca. Jej cechą charakterystyczną jest czarno biały kolor u świeżo wyklutych gadów. Z wiekiem nabierają one żółtej barwy w mniejszym lub większym zakresie. Odbywa się to stopniowo, a niektóre dorosłe osobniki ciężko odróżnić od typu dzikiego (wtedy jedynym potwierdzeniem może być rozmnażanie), jednak część z nich zachowuje jasne zabarwienie z lekką jedynie domieszką koloru żółtego. Homozygoty tworzą odmianę Super Snow o śnieżnobiałym kolorze (kolor żółty nie występuje), czarnych cętkach i oczach w pełni zabarwionych na czarno (rodzaj eclipse charakterystyczny tylko dla Super Snow). Odmiana pochodzi z hodowli Johna i Amy Mack – Reptiles by Mack.

Źródła:
http://www.leopardgeckowiki.com
http://www.fabsreptiles.co.uk
własne doświadczenia i obserwacje

***
Autor: Sebastian Rojek (Snowstorm)

Powyższy artykuł stanowi własność jego autora i jest chroniony prawami autorskimi. Publikowanie i rozpowszechnianie bez zgody autora jest zabronione.