Większość gekonów to jaszczurki niewielkie i zapewne dlatego te z nich, które imponują wielkością zawsze robią wrażenie na terrarystach. Nic więc dziwnego, że uznawany za największy gatunek gekona Rhacodactylus leachianus mało kogo pozostawia obojętnym. Nazwane potocznie zgodnie ze swą najbardziej rzucającą się w oczy cechą gekonami olbrzymimi, jaszczurki te są krępe, o nieproporcjonalnie wielkich łapach i krótkim ogonie. Ich skóra w różnych odcieniach zieleni i szarości, często usiana białymi, czarnymi, różowymi lub żółtymi znaczeniami sprawia wrażenie jakby było jej zbyt wiele. Oczy są stosunkowo niewielkie i pozbawione ruchomych powiek. Palce wyposażone w przylgi i pazurki, a także chwytny ogon umożliwiają zwierzęciu sprawne przemieszczanie się wśród gałęzi drzew. Wielkość łap jest najprawdopodobniej związana z wagą zwierzęcia ? większa powierzchnia przylg zwiększa siłę z jaką gekon przytrzymuje się powierzchni, na której przebywa. System ten jest na tyle skuteczny, że dorosłe gekony olbrzymie są w stanie odpoczywać na szybie, mimo, że po gładkich powierzchniach nie poruszają się tak sprawnie jak np. gekony orzęsione. Mimo nieco kontrowersyjnej urody (a może właśnie dzięki niej) gekony olbrzymie mają swoich zagorzałych zwolenników, w tym hodowców koncentrujących się na tym gatunku i poszerzającym swoje kolekcje o kolejne odmiany lokalne. Większość miłośników gekonów z dawnego rodzaju Rhacodactylus prędzej czy później zaczyna marzyć o staniu się właścicielem gekona tego gatunku. Jest coś wyjątkowego w obcowaniu z tym budzącym szacunek zwierzęciem, w możliwości codziennej obserwacji jego poczynań w terrarium i nasłuchiwaniu wydawanych przez niego dźwięków.
O gatunku
Zmienność w obrębie gatunku
Do roku 2012 wyróżniano dwa podgatunki gekona olbrzymiego ? Rhacodactylus leachianus leachianus (z ?głównej? wyspy Nowej Kaledonii ? Grande Terre i okolicznych wysp – Poindimie, Mount Koghis, Yate, Mount Humboldt and Riviere Bleue) oraz Rhacodactylus leachianus henkeli (z wysp Pine Island, Bayonnaise, Borosse, Moro, Nuu Ana, Nuu Ami, Duu Ana, Koe czy Caanawa). Jednak podział ten poddawany był w wątpliwość. W roku 2012 doszło do rewizji rodzaju Rhacodactylus, w wyniku której scalono oba podgatunki. Obecnie wyróżniamy wyłącznie populacje lokalne.
Charakterystyka poszczególnych populacji:
WYSPY (dawny podgatunek R. l. henkeli):
Osobniki z mniejszych lokalizacji (Nuu Ana, Nuu Ami) mierzą od koło 15 do 20cm od nosa do kloaki, większe (Pine Island, Moro) ? ponad 20cm. Ogon mierzy 7 ? 10cm, co daje wyspiarskim populacjom długość całkowitą 22 ? 30cm. Ich waga wynosi od 120 do ponad 300 gram. Mają mocne ciała, z dobrze wyodrębnioną głową, nieco bardziej niż gekony z Grande Terre ?wypukłe? oczy i krótkie nosy. Podstawowe barwy to szarości, zielenie i brązy z dużą ilością wzorów i znaczeń.
Bayonnaise – wyspa C
Nieduże gekony, zwykle żółto- zielone, pokryte dużą ilością znaczeń w postaci plam lub cętek w kolorze białym i różowym.
Brosse – wyspa D
Żółte lub zielone gekony z białymi lub różowymi znaczeniami.
Moro – wyspa E
To jedna z większych populacji wśród wyspiarskich gekonów. Ich ubarwienie obejmuje tonacji od żółtych do oliwkowo zielonych z białymi, różowymi lub pomarańczowymi plamami.
Nuu Ana – wyspa G
Te gekony są z kolei jednymi z najmniejszych. Ich ubarwienie waha się od musztardowo- zielonego po jasną, oliwkową zieleń z białymi lub purpurowymi znaczeniami, pokrytymi czarnym cętkowaniem. Ta populacja charakteryzuje się krótkimi pyskami i krzepką budową.
Nuu Ami – wyspa H
Zielona lub brązowe gekony z białymi znaczeniami. Niektóre osobniki mają ciało pokryte różowo- czerwonymi bądź musztardowo- żółtymi plamami.
Duu Ana – wyspa I
Ta populacja rzadko pojawia się w terrariach hobbystów. Ich ubarwienie to ciemna zieleń lub brąz, pokryte białymi znaczeniami z ciemnym cętkowaniem.
Isle of Pine
Jedna z największych form wyspiarskich w kolorze musztardowej żółci lub oliwkowej zieleni z białymi znaczeniami.
Caanawa – wyspa K
Najrzadziej spotykana w terrariach forma lokalne. Zielono- żółte do ciemno- zielonych zwierzęta ozdobione są białymi lub różowymi plamami i pasami.
?Duży ląd? i okoliczne wysypy (dawny podgatunek R. l. leachianus ):
Gekony z Grande Terre mierzą przeciętnie około 20 ? 25cm, jednak największe osobniki osiągają ponad 30cm mierzone od czubka nosa do kloaki (długość ogona wynosi do 12cm) i mogą ważyć ponad 400 gram. Ich ubarwienie waha się od żółtego, poprzez brązy i zielenie aż do całkowicie czarnych zwierząt. Znaczenia są inne niż u populacji wyspiarskich, a niektóre osobniki są ich w ogóle pozbawione.
Poindimie
Największe i najciemniejsze spośród gekonów olbrzymich, o barwie ciemnej oliwy po czekoladową. Niektóre osobniki posiadają jasne plamy na bokach. Waga tych gekonów wynosi około 400 gram.
Yate
Imponujące gekony o długim tułowiu i jasnooliwkowym lub złotym ubarwieniu.
Mt Koghis
Są to jedna z najczęściej spotykanych w hodowlach populacji. Wyróżnia się dwa typy:
– Troeger line
Ten typ jest większy, o wadze 300 ? 400 gram. Gekony ciemno ubarwione, niekiedy usiane białymi plamami. W tej linii występuje także forma melanistyczna.
– Friedel line
Występują na obszarach górskich, lecz niżej niż typ Troeger. Te gekony są nieco mniejsza i nie tak kolorowe, zwykle w różnych odcieniach barwy oliwkowej.
Riviere Bleu
Ta populacja jest mniejsza i bardziej kolorowe niż powyższe typy. Zwykle są żółto- zielone bądź oliwkowe z białymi, pomarańczowymi lub różowymi znaczeniami. Pysk oraz ciało są krótkie, ale gekony te, jak wszystkie GT mają długie ogony.
Życie na wolności
W ciągu dnia można odnaleźć gekony olbrzymie ukryte w zakamarkach pni lub uczepione ukrytych w cieniu stron konarów. Rzadko można napotkać te jaszczurki wygrzewające się na słońcu. Gekony te ożywiają się po zmroku i wówczas wyruszają na poszukiwanie pokarmu. Miesiące letnie są okresem wzmożonej aktywności ? ucztowania na dojrzałych owocach i poszukiwania partnerów do rozrodu. Zimą aktywność gekonów olbrzymich ulega zmniejszeniu, a niższe temperatury wyznaczają koniec sezonu rozrodczego.
Odgłosy
R. leachianus jest wyjątkowo wokalnym gatunkiem gekona. Wieczorami mamy szansę usłyszeć dobiegające z ich terrarium, często zaskakująco głośne i różnorodne odgłosy: od ryków godnych niemal parku jurajskiego do mysiego popiskywania, poprzez chrumkanie i pohukiwanie.
Dymorfizm płciowy
Samce są z reguły większe niż samice, o większych i szerszych głowach oraz wyraźnym zgrubieniu pod ogonem, mieszczącym podwójny narząd kopulacyjny. Młode, niedojrzałe gekony mogą być ocenione poprzez stwierdzenie obecności lub braku rzędu porów preanalnych, charakterystycznych dla samców. Jednym z najłatwiejszych sposób jest wykonanie dobrej jakości fotografii makro i obejrzenie jej na monitorze komputera.
Długość życia
Gekony olbrzymie są odpornymi jaszczurkami, które przy odpowiedniej opiece cieszą się zwykle dobrym zdrowiem. Uważa się, że w niewoli mogą dożywać nawet 30 lat.
Temperament
Usposobienie gekonów olbrzymich bywa bardzo różne i zależne jest od wielu czynników ? cech osobniczych, wieku gekona czy populacji, z której pochodzi. Generalnie gekony te nie są tak agresywne jak chociażby toke czy wiele innych gatunków nieufnych gekonów, nie wahających się kąsać przy każdej okazji. Z drugiej strony obcowanie z nimi nie jest tak łatwe jak w przypadku mniejszych gekonów z obecnego i dawnego rodzaju Rhacodactylus. Decydując się na gekona olbrzymiego musimy zdawać sobie sprawę, że w pewnych sytuacjach gekon ten może wykazać wobec nas agresję, a siła jego szczęk pozwala mu skaleczyć skórę. Oczywiście jaszczurka ta nie stanowi żadnego realnego zagrożenia dla człowieka. Niektóre z gekonów olbrzymich są bardzo łagodne, pozwalają dotykać się, brać na ręce i wyciągać z terrarium nie wykazując żadnych oznak agresji. Jednym z dość znanych zachowań jest przyjmowanie postawy agresywnej w terrarium, gdzie gekon broni swojego terytorium i uspokajanie się po wyjęciu ze zbiornika. Nieliczne osobniki przejawiają agresję także poza terrarium. Za zdecydowanie bardziej agresywne uchodzą większe gekony z Grande Terre. Niektóre samice, na co dzień łagodne, mogą stawać się pobudliwe w okresie znoszenia jaj. Część zaś, dojrzewając, dorasta do bronienia swoich zasobów. Zaniepokojony gekon zwykle początkowo próbuje odstraszyć napastnika wydając ostrzegawcze dźwięki przypominające syczenie, warczenie i popiskiwanie. Wiele gekonów olbrzymich poprzestaje na popisie wokalnym i straszeniu otwartym pyskiem, niektóre, nie pozostawione w spokoju, mogą kąsać. Zdarzają się osobniki, które atakują po otwarciu terrarium, broniąc terytorium. Innym zachowaniem w obliczu zagrożenia, mocno nieprzyjemnym z ludzkiego punktu widzenia, jest wydalanie rzadkiego kału. Może to być wynik stresu lub jedna z taktyk obronnych. Z takim zachowaniem możemy mieć do czynienia kiedy gekon ma już dość przedłużającego się pobytu na rękach, sesji zdjęciowej poza zbiornikiem czy natrętnego współmieszkańca terrarium.
Z czterech gekonów, które posiadamy w naszej hodowli, jedna samica jest wyjątkowo łagodna i nie ma nic przeciwko ludzkiemu dotykowi. Ona i jej partner kojarzą mnie ze źródłem pokarmu i wyczekują na podawane z pęsety owady. Manipulacje w terrarium budzą ich zainteresowanie, ale nie niepokój czy agresję. Samiec przy próbach łapania odstrasza dźwiękami i niekiedy otwartym pyskiem, ale nie usiłuje kąsać. Złapany uspokaja się i pozwala się zważyć lub sfotografować. Druga para była zawsze bardziej wycofana i zdarzało się im kąsać przy próbach wzięcia na ręce, jednak z czasem, powoli stają się one bardziej ufne.
Gekony olbrzymie różnią się od siebie także zachowaniem w terrarium. Niektóre osobniki są bardziej aktywne i ciekawskie, chętnie eksplorując swoje terytorium i reagując na to, co dzieję się w pobliżu terrarium, inne są bardziej skryte i spokojne.
Podsumowując uważam, że gekony te nie powinny wzbudzać strachu. Jeśli jednak obawiamy się agresji lepiej zdecydować się na lokalizacje wyspiarskie, nie tylko ze względu na łagodniejszy temperament, ale i mniejsze gabaryty. Pamiętajmy także, że wiele zależy od warunków w jakich przebywało zwierzę. Zakup młodego gekona od hodowcy, który przyzwyczaił go już wstępnie do ludzkich rąk i późniejszy odchów w warunkach, w których gekon ma szansę przywyknąć do widoku opiekuna i kontaktu z nim daje większą szansę na spokojne i zrelaksowane w ludzkiej obecności zwierzę.
Terrarium
Wilgotność i temperatura
Gekony olbrzymie czują się najlepiej w temperaturze od 22 do 25 stopni, z ewentualnym cieplejszym miejscem o temperaturze 27 stopni. Utrzymywanie temperatury w górnych granicach normy wpływa dodatnio na aktywność, apetyt i przyrosty gekonów. Natomiast zimą można pozwolić na spadek temperatury, szczególnie gdy trzymamy parę razem. Zapewni to wytchnienie dla organizmu jaszczurki przed kolejnym sezonem rozrodczym.
Wilgotność powinna wynosić około 70%, przy czym nie musi się utrzymywać na wysokim poziomie przez całą dobę. Przeschnięcie terrarium w ciągu dnia jest korzystne, gdyż stała, wysoka wilgotność sprzyja namnażaniu się bakterii i grzybów. Zwykle całkowicie wystarczy spryskanie raz dziennie, wieczorem. Latem, w czasie dużych upałów, a także zimą, kiedy powietrze przesuszone jest przez centralne ogrzewanie, częstotliwość spryskiwania można zwiększyć.
Oświetlenie i ogrzewanie
Terrarium nie musi być jasno oświetlone, gdyż gekony te prowadzą nocny tryb życia, przesypiając dnie. Jeśli mamy szklane terrarium umieszczone w miejscu, do którego dociera światło dzienne, nie ma konieczności dodatkowego doświetlania. W przeciwnym wypadku wystarczy energooszczędne oświetlenie ledowe by zaznaczyć cykl dnia i nocy. Jeśli jednak chcemy utrzymywać w terrarium rośliny możemy zdecydować się na świetlówkę UVB 2.0. Silniejsze światło nie będzie przeszkadzało zwierzętom, jeśli tylko zapewnimy im możliwość ukrycia się w kryjówkach, gdyby chciały go uniknąć.
Do dogrzania używa się najczęściej mat grzewczych niewielkiej mocy lub ukrytych w ścianach czy podłożu kabli grzewczych. Zwierzęta nie powinny mieć dostępu do tych urządzeń. Jeśli decydujemy się na oświetlenie i ogrzania żarówką (promiennikiem) powinnyśmy umieścić ją poza terrarium, nad wentylacją. Żarówka umieszczona wewnątrz terrarium stwarza duże zagrożenie poparzeniem dla zwierząt, które są w stanie dostać się niemal wszędzie.
Odchów młodego gekona
W przypadku gekonów olbrzymich uważa się, że ich odchów przebiega lepiej w niewielkich boxach/terrariach. Hodowcy notowali lepszy apetyt i rozwój po przeniesieniu płochliwych niejadków do małych pojemników. Tak więc z powodzeniem możemy zacząć od faunaboksa lub plastikowego pudła z wmontowaną wentylacją. Jako wyposażenie wystarczy ręcznik papierowy na dnie (nie polecamy używania ściółki dla młodziutkich zwierząt), rurka korkowa, sztuczna roślinka oraz miseczki na wodę i pokarm. W miarę wzrostu możemy przenieść zwierzę do niedużego terrarium, a dopiero następnie ? do terrarium docelowego.
Terrarium docelowe
Wielkość
Wielkość terrarium zależy od wielkości konkretnych osobników, a ta może się znacznie różnić. Dla mniejszych odmian lokalnych i ich ?cross?ów? należy wykonać zbiornik o wymiarach przynajmniej 50x50x80cm. Im większy gekon tym większe powinno być terrarium. Jeśli chcemy wykorzystać zbiorniki ExoTerra, które bardzo dobrze nadają się dla gekonów z dawnego rodzaju Rhacodactylus, możemy zdecydować się na wymiary 60x45x90 (dla mniejszych osobników) lub 90x45x90 (dla większych osobników).
Wystrój
Jeśli nie odpowiada nam pozostawienie pustych ścian można dekorować je płatami kory lub zaprawą klejową.
Wystrój powinien składać się przede wszystkim z odpowiedniej grubości konarów. Gekony olbrzymie mimo wielkich stóp i palców wyposażonych w lamele nie są tak sprawne w przemieszczaniu się wśród gałęzi jak ich mniejsi krewniacy ? gekony orzęsione czy omszałe. Częste jest zsuwanie się z gładkich konarów, dlatego w miarę możliwości powinniśmy użyć takich z chropowatą korą. Konary dębu korkowego, które można nabyć w sklepach i na giełdach terrarystycznych nadają się znakomicie. Jeśli wykorzystujemy konary z gładszą korą dobrze jest poowijać je giętkimi lianami, co ułatwi zwierzętom wspinaczkę. Cienkie gałęzie oraz liany są przez zwierzęta wykorzystywane wyłącznie jako podpora, nie sprawdzają się natomiast jako elementy wspinaczkowe.
Kolejnym ważnym elementem wystroju są kryjówki. Gekony olbrzymie bardzo lubią korzystać z rur korkowych, których fragmenty możemy wbudować w ściany lub przymocować wśród konarów. Niestety takie kryjówki mogą utrudnić dostęp do zwierzęcia kiedy jest on potrzebny. Zamiast nich można więc zdecydować się na umieszczona w ścianach pół otwarte groty lub różnego rodzaju otwierane kryjówki. Wszystko zależy od pomysłowości terrarysty.
Żywa roślinność poprawia mikroklimat zbiornika i stanowi jego ozdobę. Dobrze sprawdzają się wytrzymałe rośliny typu scindapsus, a także twardolistne szare oplątwy. Rośliny wrażliwe na deptanie przez niemałe jaszczurki i ich mocz trzeba bardzo często wymieniać, a na pół zwiędnięte szpecą zbiornik.
Jako ściółki możemy użyć torfu kokosowego, kory (polecamy korę firmy ZooMed) lub innej ściółki przeznaczonej do terrariów tropikalnych.
Uzupełnieniem wystroju jest miska na wodę oraz kolejna ? na pokarm.
Więcej na temat tworzenia wystroju W TYM ARTYKULE.
ŻYWIENIE
Jak cały dawny rodzaj Rhacodactylus, gekony olbrzymie są wszystkożerne. Znane są ich zapędy polowania na inne jaszczurki, ale oczywiście w niewoli większość z nas nie ma najmniejszej ochoty zaspokajać tych skłonności. Zamiast jaszczurek z powodzeniem można od czasu do czasu podać oseski gryzoni (dla wyrośniętych osobników nadadzą się także podrośnięte myszki).
W AmicusD
raco jedna z naszych par akceptuje wyłącznie karmę (Repashy CGD) i oseski gryzoni, podczas gdy druga (szczególnie samiec) bardzo chętnie przyjmuje podawane z pęsety różnorodne owady. Nie licząc szarańczy i innych dużych, powolnych, nie chowających się owadów karmienie z pęsety ufnych osobników jest wskazane, gdyż zwykle nie są w stanie złapać sobie szybkich, kryjących się bezkręgowców. Poza tym jedząc z pęsety gekony przyzwyczajają się do opiekuna, kojarząc go z pozytywnym wydarzeniem.
Więcej na temat żywienia można znaleźć w OPISIE GEKONA ORZĘSIONEGO.
Młode osobniki karmimy codziennie, dorosłe 2-3 razy w tygodniu.
OPIEKA I ZDROWIE
Gekony olbrzymie to twarde, wytrzymałe jaszczurki, które przy odpowiedniej opiece rzadko sprawiają jakiekolwiek problemy. Codzienna opieka sprowadza się do usunięcia odchodów, podania świeżej wody, spryskania terrarium i krótkiej obserwacji zwierząt, aby upewnić się, że wszystko jest w porządku. Raz w miesiącu warto ważyć gekony aby monitorować ich rozwój i kondycję.
Wyciąganie z terrarium
Jeśli posiadamy młodego gekona i chcemy by wyrósł na jaszczurkę przyzwyczajoną do opiekuna warto codziennie wziąć go na chwilę na ręce. Sesje powinny być krótkie, najwyżej kilkuminutowe i mieć miejsce jedynie wtedy kiedy gekon je i przyrasta prawidłowo. Słabszym zwierzętom musimy zapewnić maksimum spokoju. Z naszych obserwacji wynika, że gekony olbrzymie są bardziej podatne na stres niż orzęsione, gargulcowe czy omszałe i raczej powinnyśmy traktować je jako obiekt obserwacji niż gatunek do bezpośrednich interakcji. Lepszym rodzajem kontaktu, o ile zwierzę ma na niego ochotę, jest karmienie z pęsety niż branie gekona na ręce bez wyraźnej potrzeby. Mimo to przyzwyczajanie młodego gekona do rąk jest uzasadnione gdyż wówczas, kiedy dorośnie, sesje ważenia lub innych zabiegów nie będą dla niego tak traumatycznym przeżyciem jak w przypadku jaszczurki zupełnie nienawykłej do kontaktu. Podkreślam jednak jeszcze raz ? na pierwszym miejscu jest zawsze apetyt i rozwój gekona. Jeśli mamy jakiekolwiek zastrzeżenia w tej dziedzinie, należy oszczędzać zwierzęciu każdego dodatkowego stresu.
Jeśli posiadamy podrośniętego lub dorosłego gekona, który wykazuje agresję podczas wyciągania z terrarium najlepiej użyć skórzanych rękawic. Takie rękawice gwarantują, że nie poczujemy bólu podczas ewentualnego ugryzienia oraz podnoszą naszą pewność siebie podczas zajmowania się gekonem. Nie ma nic gorszego niż ?czajenie się? wokół jaszczurki, dotykanie i odsuwanie rąk kiedy zaczyna skrzeczeć lub wykonuje gwałtowniejsze ruchy. Takie nasze zachowanie jest dla gekona bardzo stresujące i ?daje mu nadzieję?, że może odstraszyć rywala, co może w przyszłości nasilić agresję. Poza tym kiedy gekon rzeczywiście ugryzie, odruchowo wyszarpujemy palec i możemy zrobić mu krzywdę ? mimo wszystko jest to nieduża jaszczurka. Mimo więc, że gekony olbrzymie nie zrobią nam poważnej krzywdy polecam używania rękawic. Zwykle możemy je zdjąć, kiedy już wyjmiemy gekona z terrarium ? większość osobników wówczas się uspokaja.
Trzymając zwierzę gołą dł
onią mamy większe wyczucie, poza tym gekon liżąc skórę oswaja się z naszych zapachem.
Kolejną ważną kwestią jest sposób podnoszenia zwierzęcia. Gekony olbrzymie mają silne łapy zaopatrzone w przylgi, którymi mocno trzymają się gałęzi. Nigdy nie należy na siłę ich odrywać, chwytając zwierzę za tułów i ciągnąc w górę! W ten sposób stresujemy zwierzę, sprawiamy mu dyskomfort, a nawet ból i na pewno kontakt z nami nie będzie się mu dobrze kojarzył. Zamiast tego należy ostrożnie, ale zdecydowanie objąć ciało jaszczurki, delikatnie odczepiając (podważając) łapki od powierzchni, na które siedzi jaszczurka i pozwalając mu złapać się naszej dłoni. Gekon będzie czuł się bezpieczniej kiedy będzie mógł złapać się naszej ręki. Kiedy to nastąpi należy zwolnić uchwyt na tułowiu, co zwiększy komfort gekona. Należy jednak być przygotowanym na podstawienie drugiej dłoni, jeśli gekon zdecyduje się na skok (na szczęście gekony olbrzymie skaczą o wiele mniej chętnie niż ich mniejsi pobratymcy).
Zdrowie
Przy prawidłowej opiece i żywieniu problemy zdrowotne rzadko się zdarzają. Oto, co najczęściej może przytrafić się naszym podopiecznym:
– brak apetytu
Jest to objaw niespecyficzny ? na samej jego podstawie ciężko wyrokować jaka może być przyczyna. Większość dolegliwości stresowych i zdrowotnych będzie powodowało u zwierzęcia utratę łaknienia. Brak apetytu nie zawsze oznacza, że mamy problem. Niezainteresowany jedzeniem może być samiec zajęty godami, samica przed znoszeniem jaj, mocno najedzone zwierzę. W okresie zimowym apetyt jest mniejszy.
Jeśli zwierzę nie je zawsze należy upewnić się, że warunki w terrarium są odpowiednie, a gekon nie jest zestresowany. Jeśli ogólna kondycja nas niepokoi, a zwierzę długo pości i traci na wadzę należy zwrócić się o pomoc do polecanego przez terrarystów lekarza weterynarii.
– problemy z linieniem
Mogą równie dobrze być wynikiem odwodnienia, jak i zbyt suchego środowiska życia. Codziennie spryskujemy terrarium i dbamy o miseczkę z czystą, świeżą wodą. Gekony olbrzymie sporo piją. Więcej o profilaktyce i postępowaniu w przypadku problemów z wylinką ? TUTAJ.
– zranienia
Mogą być wynikiem walk pomiędzy osobnikami lub niewłaściwego otoczenia. Drobne ranki odkażamy łagodnym antyseptykiem, poważne powinien obejrzeć lekarz weterynarii.
– oparzenia
Są efektem niewłaściwie umiejscowionych urządzeń grzejnych. Poważniejsze oparzenia zawsze powinien obejrzeć lekarz weterynarii.
– MBD, metaboliczna choroba kości, osteodystrofia pokarmowa, krzywica
To wynik niewłaściwej, ubogiej w wapń i/lub witaminę D3 diety. Często chorują gekony karmione deserami Gerber i niewłaściwie suplementowane lub w ogóle nie suplementowane. Warto zwrócić uwagę co jedzą nasze gekony by rosły silne i zdrowe.
TOWARZYSTWO W TERRARIUM I ROZMNAŻANIE
Dymorfizm płciowy
Jak u wszystkich gekonów z rodzaju Rhacodactylus, dymorfizm płciowy jest wyraźnie widoczny u dorosłych osobników. Samce mają silnie powiększoną nasadę ogona, w której mieści się podwójny narząd kopulacyjny.
Wielkość, kształt ciała i głowy oraz ubarwienie zależy od odmiany lokalnej. Jednak kiedy mamy do czynienia z parą rówieśników należącą do tej samej odmiany możemy zauważyć, że samce są większe, mają szersze głowy i masywniejszą budowę.
U młodych możemy rozróżnić płeć poprzez stwierdzenie obecności lub braku rzędu porów preanalnych, ale metoda ta bywa zawodna.
Towarzystwo w terrarium
Gekony olbrzymie możemy trzymać jedynie na dwa sposoby: pojedynczo albo w parach. Trzymanie pojedyncze nie wymaga dalszego komentarza, dlatego skupię się na łączeniu gekonów w pary.
Gekony olbrzymie uchodzą za jaszczurki silnie agresywne wobec przedstawicieli swojego gatunku. Powszechnie uważa się, że nie tylko nie tolerują osobników tej samej płci (dotyczy to także samic), ale także łącząc je w pary możemy napotkać poważne problemy. Może się bowiem zdarzyć, że para okaże się niekompatybilna, co zaowocuje walkami między zwierzętami, a te z kolei mogą zakończyć się poważnymi poranieniem i wyniszczającym stresem słabszego osobnika (zwykle samicy). Co gorsze, nawet kompatybilna para może po pewnym czasie przestać żyć zgodnie i koniecznie będzie ich rozdzielenie. To właśnie tym problemom oraz niewielkiej ilość składanych w sezonie jaj gekony te zawdzięczają stosunkowo wysoką cenę.
Mimo tych teorii w naszej hodowli nie miałyśmy żadnych problemów z połączeniem dwóch par. Wręcz miewamy więcej problemów z agresją z mniejszymi gatunkami tego rodzaju, które uchodzą za znacznie mniej agresywne. Nasze gekony olbrzymie żyją ze sobą bardzo zgodnie, bez objawów stresu i agresji. Pamiętajmy jednak, że nie musi to być normą. Żyjące razem gekony powinny być zawsze uważnie obserwowane. Poza tym gekony z Grande Terre uchodzą za znacznie trudniejsze w opiece.
Parę powinniśmy odchować osobno i spróbować łączenia kiedy będą miały przynajmniej 2 i pół, a najlepiej 3 lata (duże lokalizacje powinny być jeszcze starsze). Łączyć najlepiej w nowym, docelowym terrarium, a pierwsze wspólne dni należy gekony uważnie obserwować.
Raz sparowanych, zgodnych gekonów, nie rozdziela się.
Rozmnażanie
Początkowo samiec zaczyna interesować się samicą, wędrując za nią po terrarium, liżąc ją i elementy wyposażenia, a także wydają z siebie głośne dźwięki. Później następuje próba złapania samicy i ustawienia jej w pozycji umożliwiającej połączenie. Zwykle samiec podejmuje wiele prób, łapiąc samicę ?gdzie popadnie?, zanim odniesie sukces. Niechętna samica reaguje skrzeczeniem, potrząsaniem głową i ogonem, podczas gdy bardziej przychylna pozostaje spokojna.
Ciąża trwa około miesiąca, natomiast częstotliwość składania jaj jest różna ? niekiedy samica może składać po 2 jaja w odstępach miesięcznych, niekiedy trzymiesięcznych.
Czas inkubacji uzależniony jest od temperatury i może wynosić od 60 do 150 dni.
Młode odchowujemy wedle zasad podanych powyżej.
Bibliografia
Opracowała: Alicja
Uwagi i uzupełnienie materiałów: Aga
na podstawie własnych doświadczeń oraz następujących stron internetowych:
http://www.leapinleachies.com
http://www.giantgeckos.net
http://www.the-gex-files.nl/
Powyższy tekst stanowi własność hodowli AmicusDraco i jest chroniony prawami autorskimi. Kopiowanie i publikowanie całości tekstu bez wiedzy autora zabronione. Osoby zainteresowane publikacją całego tekstu zapraszamy do kontaktu mailowego w celu ustalenia warunków. Kopiowanie i publikowanie małych fragmentów tekstu dozwolone tylko w przypadku podania źródła (www.amicusdraco.eu).